తెలంగాణా డిస్కవరీ చానెల్: న్యూ స్టొరీ 'జై బోలో తెలంగాణా'!

తెలంగాణా ముద్దు బిడ్డ , సినిమా ఫీల్డ్ లో జై తెలంగాణా అనే అన్న శంకరన్న గుండె పగిలింది, ఒక్క సారిగా ఉలిక్కి పడిండు, తల్లడిల్లిండు, కంట తడి పెట్టిండు, ఎంతో ఉత్సాహంగా ఎదురుచూస్తున్న ముహూర్తం రానే వచ్చింది , సినిమా కి సెన్సార్ బోర్డ్ అనుమతి లభించలేదని ఒక వార్త దావానలం లా వ్యాపించింది, ఇంక టీవిలో మన వాళ్ళు ప్రత్యక్ష మయి తెలంగాణాకి జరుగుతున్న అన్యాయాన్ని తవ్వి తవ్వి , సోదించి, సాధించి నిజాలు వెల్లడిస్తారు. అసలు సినిమాలకి ఒక సెన్సార్ బోర్డ్ ఉంటుందని మనకు ఇపుడే తెలుస్తుంది, అదికూడా మన సినిమాకి అందులో ఏమి అశ్లీలత లేని సినిమాకి సెన్సార్ ఎందుకుంటుంది అని, సెన్సార్ అంటే కేవలం అశ్లీల దృశ్యాలను మాత్రమె ఖండిచవలెను అని ఇప్పటికి వరకు మనకు తెలిసిన నిజం , ఇపుడు అది కాదు అని మన సీమ ఆంధ్ర వాదులు, వారి సబ్యులు నిరూపించారు, లేకపోతె, రాత్రి కి రాత్రి కొన్ని చట్టాలను రూపొందించి 'ఉద్యమాలు' అందునా 'ఈ' సమయంలో 'ఇలాంటి' సినిమాలు చూపించ వద్దని ఆధారాలు శ్రుష్టించును , ఎంత విచిత్రం, ఇది కూడ సెన్సారు అనబడుడును, అన్న శంకరన్న! ఎం సినిమాలు తిస్తావే? నీకు ఇన్నెండ్లుగా ఒక చిన్న నిజం తెలవలేద? తెలంగాణా వాళ్ళు సినిమా తీసేంత ఎత్తుకు ఎదగడమే ఒక సెన్సార్ అని తెల్వద, మనం ఎపుడు జోకర్ల లాగానో, మన భాష ఓల్డ్ సిటీ , అదికూడా హైదరాబాద్ ల ఉన్న రౌడీలు మాత్రమె వాడే భాషగానో, మన పల్లె పాట అంటే ఐటెం సాంగ్ గానో ఉండాలే కాదె! మన సినిమాలు, మన కథలు, మన జాగాలు, వాళ్ళ చేతిలో ఉండాలే, కనపడాలే గాని, నీకు ఎంత ధైర్యం సొంతం గా, తెలంగాణా థీమ్ మీద సినిమా తీస్తవ? వాళ్ళ సినిమాలు నడప దానికే మన సినిమా హాళ్ళు, మనం ఎపుడు మన పరిస్తితి ఇలా కూడా ఉంటుందని ఊహించలేదు, అసలు మనం ఎపుడు ప్రశ్నించడం నేర్చుకోలేదు, ఇపుడు కాళ్ళ కిందికి కష్టం వచ్చింది ఒక 'కొత్త' 'నిజం' డిస్కవరీ లోకి వచ్చింది. మనల్ని ఇలా కూడా హింసిస్తారు అని ఇపుడే తెలుస్తుంది, అది ట్రాజెడీ, ఈ ట్రాజెడీ మీద మరొక సినిమా తీయ వచ్చు, ఇది చూసినంక ఇంక ఎవరికైనా ఉత్సాహం ఉంటె చూద్దాం, అది వేరే సంగతి.

తెలంగాణాల అసలు ట్రాజెడీ ఏందీ అంటే, మన దాక వచ్చిందాకా మనకు ఏది అర్థం కాదు. రక్తం తాగే జంతువు మనకల్లముందు కనపడుతుంటే, జలగల్లా మనల్ని పట్టి పీడిస్తుంటే దాని నుండి మనం తప్పించు కోవాలని ఎపుడు ప్రయత్నించాము? పాపం, ఏదో ఒక రోజు తన తప్పు తాను తెలుసుకొని మారును, అప్పటివరకు మనం శాంతి, శాంతి , శాంతి ! అంటూ జపిస్తూ ఉండవలెను. ఇది మనం అనుసరించే విధానం, శత్రువు కి తెలుసు మనం ఏమి చేయలేమని, అపుడెపుడో ఉద్యోగాలు పోతున్నాయని మా అన్నలు ప్రాణాలు అన్ని పోగుట్టుకున్నారు, రాజకీయ నాయకులు అమ్ముకున్నారు, ఇదే మేధావులు అపుడు కూడ ఆ రాజకీయ పార్టీని నమ్మిన్రు. శాంతి మంత్రం జపించినారు. పోయిన పానల మీద , తెలంగాణా తల్లి కంట కన్నీరు మున్నీరుగా ఏడుస్తుంటే శాంతి , శాంతి , శాంతి అన్నారు. ఇపుడు కూడ, రచ్చబండ కార్య క్రమం , రాచాపున్డులాగా ఉన్న తెలంగాణాల కారం జల్లినట్లుంటే , అన్నలు తమ్ముళ్ళు, ఆవేశం పట్టలేక ఒత్తి టమాటాలు, కోడిగుడ్లు, నీ కాల్మొక్త , నిజంగా ఒత్తి తమాతలే, కోడిగుద్లె, చెప్పులు, చీపుర్లె.. విసురుతుంటే అవేవో బాంబులు అనుకోని శాంతి శాంతి అంటున్నాం! ప్రశాంతంగా గులాబిలతో నిరసన తెలియ చేయండి, మీ మండే కడుపులకి మరింత ఆకలి నింపుతూ నిరాహార దీక్షలు చేయండి..కాని వారి వ్యాపారాలు దెబ్బ తినకూడదు సుమా! వారి రవాణ సౌకర్యమునకు అంతరాయము కలుగరాదు, వారు బాదపడుదురు. ఇంకా పదేండ్లు అయినా పరవాలేదు అని పెద్ద సారూ అంటుంటే, నోట మాట ఒస్తలేదు ఎంత పెద్ద మనసు ఆయనది! మీరు సస్తనే ఉన్డున్డ్రి రా భై, ఈ గులాబి పూలు ఆఖరికి మీశావాలపై అయిన ఉండొచ్చు కాని మీరు మాత్రం ఆవేశ పడొద్దు, శాంతి , శాంతి ! మేము రాజకీయాలు చేస్తుంటాం, మీరు ఉద్యమాలు చేయున్రి, అదే వాడు, నా గడ్డ మీద, బతకనికి చిప్ప చెంబు పట్టుకొని, వచ్చి ఇక్కడ దుకాణాలు పెట్టుకొని, మా అవకాశాలని మాకు రాకుండా చేసి మమ్మల్ని బిచ్చగాళ్ళుగా చేసినా కూడా మాకు ఏమి అర్థం కాదు, ఇంకా మీరు మంచి అనే అనుకుంటున్నాం, మా నాయకుల ప్రకారం అనుకోవాలి కూడ. నా తమ్ముడు వేణు, శ్రీకాంత, యాదయ్య కళ్ళ ముందే కాలి మసి బొగ్గు అయితారు తెలంగాణా కోసం , వీళ్ళకి రాజకీయాలు తెలవదు, రేపు తెలంగాణా వస్తే వాడికేమైతదో తెలవదు కాని ఇప్పటి బాద ఏంటిదో తెలుసు, మా తుచ్చ రాజకీయాలు, నాయకులు వాళ్ళ చాత గాని తనం చూసి ఏమి చేయలేక , శాంతి మంత్రాలు వినలేక, జరుగుతున్న అన్యాయాన్ని భరించలేక తమకు తామే సిక్షిన్చుకున్నార అనిపిస్తుంది.

మన డిస్కవరీ చానెల్ లో రోజుకొక అన్యాయం బయట పడుతుంది, ఒక దగ్గర లాయర్స్ అన్యాయం జరిగింది అని తెలుసుకున్నారు, మరొక చోట టీచర్లు , ఇంకోచోట డాక్టర్లు, స్కూళ్ళు, కాలేజీలు, యూనివర్సిటీలు ,విసిలు, తవ్వుతూ ఉంటె అన్యాయం లేని చోటు, జాగా లేదు, మనం కళ్ళు తెరవడం లో చాల లేటు, ఇవాళ ఉద్యమం పుణ్యమఅని అన్ని వెలుగులోకి వస్తున్నాయ్, అయినా కడుపు మండుతుందా అయితే తప్పు, వెంటనే శాంతి మంత్రం జపించు, తెలంగాణా దానికంతట అదే వచ్చును.

ఇవాళ ఉద్యమం నడుస్తుంది అంటే దానికి పెద్ద రాజకీయ చతురత ఏమి లేదు, నాయకత్వ ప్రతిభ లేదు, ఇది ఇక్కడి గ్రామాల్లో ఉన్న ఆవేశం, పోలీసులకి, లాఠీలకు, కేసులకి భయపడని ధైర్యం, ఇదే ధైర్యం మనల్ని గెలిపిస్తుంది, ఇది నమ్మకం, ఇది సత్యం..నిన్న మనం ఆంధ్ర సినిమాలు ఆపి ఉంటె ఇవాళ జైబోలో కి ఇంత గతి పట్టేది కాదు, ఒక వైపు సినిమా బంద్ చేయి అనంగానే, మరొకవైపు ఎంతిస్తావ్ అన్న బేరం జరుగుతది, ఒక్క రోజే ఉద్యమం నడుస్తది, ఒకడికి నోట్లు, ఉద్యమానికి తూట్లు. ఇక్కడి నాయకులు బలంగా ఉంటె డిల్లి భయపడదా? వ్యాపారాలు నడవవని ఒక్క పిలుపిస్తే మన సొమ్ము ఏమి పోతది, నో నో బ్రదర్ శాంతి ! నీయబ్బ నాయింట్ల నీకేం పని రా అని రస్తాలు బందు పెడితే మూటా ముల్లె సర్దుకొని పోడా? గవర్నరు మార్పు తెలంగాణని మున్చనికి అని తెలవక పాయె, మేము అంటే గోచి గొంగళి గాళ్ళం, మాకేమి ఎరక లేదు, మీరు పార్లమెంట్ల, అసెంబ్లీ ల కూసుంటారు కాదయ్యా, మీకెందుకు తెలవది? డిల్లి ల చెయ్యల్సినోల్లు, గల్లిల ఎందుకు తిరుగుతున్నారో అర్థం కాదు, నువ్వు చవట, సన్నాసి, దద్దమ్మ, పనికి రానోడివి, తీరొక్క తిట్లు తిట్టు తిట్టుకుంట కూసుంటే కాంగ్రెస్ ఒళ్ళు ఎందుకు మారతారో, సోనియమ్మా ఎందుకు మారతదో, సీమాంద్ర సెన్సార్ బోర్డ్ ఎందుకు మారతదో ఎవరికన్నా జర అర్థం అయితే చెప్పుండ్రి సారూ.. ఇది ఇంకొక న్యూ డిస్కవరీ , ఏదో ఒక రోజు బయట పడక మానదు. సినిమాల పెద్ద ట్విస్ట్ ఏందంటే ఎప్పుడూ ఒకటే సిన్మా తీస్తే వంద రోజులు ఆడుతది అనుకున్తన్రు, ఎక్కడి వంద రోజులు తమ్మి, పది ఏండ్లు అయిపాయే, ఇంక ఇది గిన్నిస్ బుక్కుల ఎక్కాల్సిందే. హిరో మారడు, విలన్లు మారరు, చూసేతోల్లు మారరు, తీసేతోల్లు మారరు..పిచ్చి పోరగాల్లు మాత్రం ఏమైతుందో తెలవక పానాలు తీసుకుంటారు.

చిదంబరం కంటే జగనన్న పరెషాని ఎక్కువాయె, ఉద్యమం గురించి తీరొక్క తీరల పోగుడుకున్టం కాని ఏమి లాభం , ఇక్కడ నాయకులు భయపడక పాయిరి, అక్కడ నాయకులు భయపడక పాయిరి, ఏమి చేయాలే ? శాంతి మంత్రాలు పని చేయనికి ఇప్పుడు గాంధీ గారు ఎవరు లేరు ,మన వాళ్ళు చరిత్రలు ఎందుకు చదవరో కూడా అర్థం కాదు, గాంధి ఎప్పుడైనా ఎలక్షన్ల నిలబడ్డడా? బ్రిటిష్ వాల్లని గడ గడ లాడిన్చలేదా? అప్పటి కాలం లేదు..అవతల గుంట నక్కలున్నారు, వాల్లని ఎదుర్కొనడానికి శాంతి మంత్రాలు, డిస్కవరీలు నడవవి, ఇంక ఎన్ని సార్లు కళ్ళు తెరుచుకున్టాయో మనకి తెలవదు. జంతువు అనాలంటే కూడా పానం ఒప్పుట లేదు, అవి కేవలం ప్రాణ నష్టం అనిపించినపుడే హాని కలిగిస్తాయి, ఇవేం ప్రాణులు? ప్రాణాలు తీస్తూ ఆనందిస్తాయి..

రచ్చ బండల రోకలి బండలు పట్టుకున్న అక్కల చేతిలోనే ఉద్యమం ఉంది ఇవాళ, కోమటి రెడ్డి కారు మీద కోడిగుడ్లు , చెప్పులు పడేసిన అన్నల మీదనే ఉంది ఉద్యమం, పరీక్షలు బహిష్కరించి , తెలంగాణనే మాకు ఒక అగ్ని పరీక్ష అని ఉద్యమం చేస్తూన్న విద్యార్థుల చేతిలో ఉంది ఉద్యమం, తిట్ల పురాణాలలో, పిరికి పందల మాటలలో కాదు. కనీసం పోతున్న భూములను, గుట్టలను, నీళ్ళను, ఉద్యోగాలను ఆపండి ప్లీస్. ఇంక ఎవరికీ ఓపిక లేదు, ఇప్పటికి ఒక చానెల్, ఒక పేపర్ వొస్తుంది, ఇంక నాలుగు చానల్లు రాక ముందే తెలంగాణా రావాలే.

పెద్ద పెద్దోల్లున్నారు, ఒక్కరన్న అన్ని పార్టీలని కూసో బెట్టి పార్ల మెంటులో బిల్లు పెట్టనికి మీపార్టీ ఎం చేస్తది అని అడగక పాయె, ఏమి చేయక పొతే మిమ్మల్ని కూడా ద్రోహులు చేస్తామని ప్రకటించక పాయె, ఉద్యోగాలు చేసుకొంరి, పరీక్షలు రాసుకోండి, ప్రశాంతంగా దీక్షలో కూసొంరి, బోరు కొడితే అపుడపుడు చావండి. నాయకులని ఏమైనా అన్నావో నీ తల వేయి వక్కలు ఆవు గాక! ఎందుకొచ్చిన లొల్లి , ఎవని పని వాళ్ళు చూసుకొంరి..ఇపుడు కాకపొతే తరువాత, ఆ తరువాత, రోజుకొక అన్యాయం, డిస్కవరీ, చర్చ, రచ్చ రచ్చ! హు విల్ సేవ్ దిస్ కంట్రి మాన్? ఆంటిల్ దెన్ ప్రే ఫర్ తెలంగాణా , డోంట్ వర్రీ, వుయ్ హావ్ మెనీ మెనీ గాడ్స్ , వన్ డే యు విల్ గెట్ ఇట్ , డేడ్ ఆర్ అలైవ్!

లెట్స్ వెయిట్ ఫర్ నెక్స్ట్ డిస్కవరీ!

జై తెలంగాణా!

సుజాత సూరేపల్లి.

What the Srikrishna report missed on Telangana

IN LATE 2009, a question was asked, with fire and blood, across Andhra Pradesh’s northwestern Telangana region. One year later, it seems a whole other question has been answered. When the Srikrishna Commission (SKC) was set up last February, its mandate was to identify the root causes that fuelled the 60-year-old movement for a separate state of Telangana, and recommend ways to address these issues. While the report, submitted on the last day of 2010, makes six recommendations, it has only scratched the surface of why 10 districts in the fourth largest state in the country have been screaming to break away.

In Telangana’s Adilabad district, 350 km from Hyderabad, residents of Anandpur village gather under a banyan tree. In the keen silence that descends, cotton farmer Raja Reddy, 52, speaks, “Imagine you have three sons who fight each other all day, every day. As a father, your first response is to pacify and make them understand. But after the fifth, when the fighting doesn’t stop, the sensible choice left is to divide your estate into three and let them go their separate ways.”

However, Raja has never felt like he was part of the AP family. The conversation under the banyan tree keeps returning to how the people of Telangana have nothing in common with coastal Andhra and Rayalseema, the other two regions of the state. When the Telangana movement was reignited through student agitations in December 2009, it defined itself as an identity movement, a call for “self-respect”. The movement has waxed and waned since before the 1956 merger of Telangana with AP, but never died down. Alongside it, influenced by it, evolved a political culture in Telangana. So much so that today, to sever the three elements of the movement — identity, economy and politics — is to glean a half-truth. But this is exactly what the report has done.

The report presents 461 pages of largely economic arguments disproving Telangana’s claim of backwardness. Often, it says, “There are a few crucial indicators on which Telangana is lagging behind.” But the statehood demand is deeply political, wound in narratives of “perceived injustice”, as the SKC itself calls it, and an unshakeable anger against discrimination from other regions. By stating Telangana has been the fastest growing region and Rayalseema is worse off than Telangana, the report painstakingly debunks the claim of poverty in Telangana, but it doesn’t devote the same thoroughness to the identity question. In doing so, the report presents an economic solution to a political problem.

In Dipaiguda, Bheema Reddy, 49, a cotton farmer and mandal Congress president, offers an instance of the politicisation. “Since all the power is with the Andhra lobby, nothing gets done here. Take the Penganga inter-state irrigation project, which could have changed our lives. MLAs, including the present one, have been trying for the past 20 years to get it going, but nothing has moved because he doesn’t have enough clout.”

It’s not just the lack of projects but also the differential response to needs that irks them. “In Andhra, if a coconut tree falls, they get Rs. 4,000 as crop insurance. Here, we get Rs. 300,” says Perkugudda resident M Linganna. When the state lost last year’s harvest to floods, the government reacted swiftly in Andhra. “The interest on their loans was waived and they got reasonable crop loss coverage. Here, we are yet to see a paisa,” he says.

The crowds that gather to discuss Telangana respond to an often repeated statement in the SKC report: the movement is primarily the doing of frustrated youth and poor Dalits whose disaffection at unemployment and backwardness respectively has been cynically exploited by an opportunistic political class to fuel a divide between Telangana and the rest of AP. “But the discrimination is real for us!” says Ravinder Reddy, 40. “Name one hero from Telangana in Telugu movies. It’s always the buffoons and villains who are from Telangana.” Raja adds, “Inter-marriages are very rare. Andhraites settled here prefer going 1,500 km back to Nellore to find a match. We only make good neighbours it seems, not good in-laws.”

DID THE SKC ask these questions when they visited Adilabad? “They were here for an hour. They conducted meetings at the Collector’s office and went to a single village 3 km away,” says Ravinder. The mobilisation, albeit political, has reached wide and deep, and its arguments of injustice are today part of the Telangana people’s idea of who they are. This unquantifiable but crucial element of the movement finds no place in the report.

But their economics might not be fully sound either. The SKC report doesn’t include any data from a 163-page report on the power sector in Telangana. K Raghu, executive engineer at AP Transmission Corporation, says that apart from factual errors about the location and establishment dates of hydel and thermal plants, the SKC report has “conveniently left out facts and documents we submitted to their technical expert VB Gupta”.

The electricity report shows that the state government incurs an annual loss of Rs. 1,100 crore in transporting coal from Telangana to power stations in other regions, when economic logic points at building projects close to the fuel source. Out of 19 power projects coming up in the state, only three are in Telangana.

Villagers describe a process of migration that finds no mention in the report. “Over the past 20 years, Andhraites have been migrating to Telangana, leasing and buying land,” says Ravinder. “Because of irrigation costs, agricultural land in Andhra is expensive. One acre would cost upwards of Rs. 1 crore. The best land in Adilabad costs Rs. 5 lakh. With more wealth and political connections, they are starting petrol pumps, real estate firms and cornering all infrastructure contracts.”

If the report had focussed as much on the social mechanisms and politics underpinning the fight for resources as it did on the resources itself, it might have asked pertinent questions that would have gone a long way in understanding the aspirations of people on both sides of the divide. Instead, it remains a document about a region, not its people.

views on SKC report from experts-2 (blunders in SKC report-2)

The Srikrishna Committee while speaking about the poorest of the poorer - the landless agricultural laborers - in Telangana - says the following:

On the other hand, the Telangana region is experiencing a considerable erosion of relative income amongst the relatively poorer sections, although the richest seem to have gained during the reference period. (p.107)

This analysis provides credence to the fact that the most of the deprived communities in Telangana are facing hardship. (p.108)

Such deepening inequity in Telangana can not only sustain the separatist agitation but it can also carry it further and increase its intensity. (p.119)

But, what is revealing is the fact that considerably larger proportions have reported themselves as agricultural labourers in Telangana which has increased from 38% to 47%, and in Rayalaseema this share has increased from 24% to 39%. In coastal Andhra region, the share of agricultural labour has increased only by about one percent. (p.101)

While the farmers in all regions have shown stable income or income which has hardly changed; the real income of the agricultural wage labour has declined considerably in Telangana, whereas it has increased considerably in coastal Andhra region (See Figure 2.39). (p.108)

However, while it refers one to charts etc, it does not deal in the text with the real figures – instead it hides them in the Appendix Volume. Here they are:

In Volume 2, Appendix Table 2-1 on page 121 , SKC the rural population in Telengana is 18.2 lakhs, in Rayalaseema 9 .0 lakhs and in Coastal Andhra 21.4 lakhs. Actually the figures are wrong- SKC missed decimal place! They are 182 lakhs for Telangana, 90 lakhs for Rayalaseema and 214 lakhs for Coastal Andhra- small mistake!!! Thus 47% of the rural population being agricultural laborers in Telengana means that nearly 85.5 lakhs are in this category. SKC admits that the “real income of the agricultural wage labour has declined considerably in Telangana” and refers us to another chart.

This Chart when closely examined indicates that in the decade between 1993-94 and 2004-05 this group of Telangana people (nearly 90 lakhs persons) has seen a DECLINE of 35.9% in their income!!

Over the same period, the 42.7 lakhs of the Rayalaseema group have suffered a real income decline of ONLY 6.7%. Wonder of wonders is that the same group in the Coastal Andhra over the same period – no figures are given by SKC for their numbers – but SKC says has ONLY increased by ONE percent and the real income of the whole group has INCREASED by a phenomenal 42.2%!!!

So while real income (i.e., purchasing power) of Telengana’s worst placed economic group amounting to nearly ten million persons fell by 36% that of the same group over the same time in Coastal Andhra ROSE by 42%. Even trying to discount the deprivation in Telangana by comparing it with Rayalaseema (the SKC’s standard method) does not work as the decline in Rayalaseema is one-fifth of that in Telangana

How does SKC explain it? They avoid it altogether and tell us stories of Telengana region GDP being great (Appendix 2.4 shows increases between 1993-94 and 2000-01 of 38%!), that the region is not backward (despite Government of India identifying 9 of the 10 Telangana districts for relied through the Backward Region Grants), irrigation increase is “whooping” (despite the fact that government irrigation acreage fell by 11 lakh acres) and crop productivity is as high or higher that in Andhra or Rayalaseema. Go tell all this to the ten million agricultural laborers whose real income fell by a third while their Andhra cousins saw an increase of 42%. No wonder their children are in revolt and their parents are solidly behind them and the cause for a Telangana state.

Who did SKC talk to when they wandered around Telangana? Not, apparently to landless agricultural laborers.

some details of some of the big scams

1, Jeep Purchase (1948) :- Free India's corruption graph begins. V. K. Krishna Menon, then the Indian high commissioner to Britain, bypassed protocol to sign a deal worth Rs 80 lakh with a foreign firm for the purchase of army jeeps. The case was closed in 1955 and soon after Menon joined the Nehru cabinet.

2, Cycle Imports (1951) :- S.A. Venkataraman, then the secretary, ministry of commerce and industry, was jailed for accepting a bribe in lieu of granting a cycle import quota to a company.

3, BHU Funds (1956) :- In one of the first instances of corruption in educational institutions, Benaras Hindu University officials were accused of misappropriation of funds worth Rs 50 lakh.

4, MUNDHRA SCANDAL (1957):- It was the media that first hinted there might be a scam involving the sale of shares to LIC, Feroz Gandhi sources the confidential correspondence between the then Finance Minister T.T. Krishnamachari and his principal finance secretary, and raised a question in Parliament on the sale of 'fraudulent' shares to LIC by a Calcutta-based Marwari businessman named Haridas Mundhra. The then Prime Minister, Jawaharlal Nehru, set up a one-man commission headed by Justice M.C.Chagla to investigate the matter when it becomes evident that there was a prima facie case. Chagla concluded that Mundhra had sold fictitious shares to LIC, thereby defrauding the insurance behemoth to the tune of Rs. 1.25 crore. Mundhra was sentenced to 22 years in prison. The scam also forced the resignation of T.T.Krishnamachari.

6, Teja Loans (1960):- Shipping magnate Jayant Dharma Teja took loans worth Rs 22 crore to establish the Jayanti Shipping Company. In 1960, the authorities discovered that he was actually siphoning off money to his own account, after which Teja fled the country.

7, Kairon Scam (1963):- Pratap Singh Kairon became the first Indian chief minister to be accused of abusing his power for his own benefit and that of his sons and relatives. He quit a year later.

8, Patnaik's Own Goal (1965) :- Orissa Chief Minister Biju Patnaik was forced to resign after it was discovered that he had favoured his privately-held company Kalinga Tubes in awarding a government contract.

9, Maruti Scandal (1974) :- Well before the company was set up, former Prime Minister Indira Gandhi's name came up in the first Maruti scandal, where her son Sanjay Gandhi was favoured with a license to make passenger cars.

10, Solanki Exposé (1992) :- At the World Economic Forum, Madhavsinh Solanki, then the external affairs minister, slipped a letter to his Swiss counterpart asking their government to stop the probe into the Bofors kickbacks. Solanki resigned when India Today broke the story.

11, Kuo Oil Deal (1976):- The Indian Oil Corporation signed an Rs 2.2-crore oil contract with a non-existent firm in Hong Kong and a kickback was given. The petroleum and chemicals minister was directed to make the purchase.

12, Antulay Trust (1981) :- With the exposure of this scandal concerning A.R. Antulay, then the chief minister of Maharashtra, The Indian Express was reborn. Antulay had garnered Rs 30 crore from businesses dependent on state resources like cement and kept the money in a private trust.

13, HDW Commissions (1987) :- HDW, the German submarine maker, was blacklisted after allegations that commissions worth Rs 20 crore had been paid. In 2005, the case was finally closed, in HDW's favour.

14, Bofors Pay-Off (1987) :- A Swedish firm was accused of paying Rs 64 crore to Indian bigwigs, including Rajiv Gandhi, then the prime minister, to secure the purchase of the Bofors gun.

15, St Kitts Forgery (1989) :- An attempt was made to sully V.P. Singh's Mr Clean image by forging documents to allege that he was a beneficiary of his son Ajeya Singh's account in the First Trust Corp. at St Kitts, with a deposit of $21 million.

16, Airbus Scandal (1990) :- Indian Airlines's (IA) signing of the Rs 2,000-crore deal with Airbus instead of Boeing caused a furore following the crash of an A-320. New planes were grounded, causing IA a weekly loss of Rs 2.5 crore.

17, Securities Scam (1992) :- Harshad Mehta manipulated banks to siphon off money and invested the funds in the stock market, leading to a crash. The loss: Rs 5,000 crore.

18, Indian Bank Rip-off (1992) :- Aided by M. Gopalakrishnan, then the chairman of the Indian Bank, borrowers-mostly small corporates and exporters from the south-were lent a total of over Rs 1,300 crore, which they never paid back.

19, Sugar Import (1994) :- As food minister, Kalpnath Rai presided over the import of sugar at a price higher than that of the market, causing a loss of Rs 650 crore to the exchequer. He resigned following the allegations.

20, MS SHOES SCAM (1994) :- Anyone who war old enough in 1994 to read will remember the advertisements- tens of them intriguingly headlined: 'Who is Pawan Sachdeva?' For the record, it was the peak of the public issued-led advertising boom and the ads were created by the Delhi branch of Rediffusion. Sachdeva, the promoter of MS Shoes, allegedly used company funds to buy shares (of his own company) and rig prices, prior to a public issue. He is alleged to have colluded with officials in the Securities Exchange Board of India (SEBI) and SBI Caps, which lead-managed the issue, to dupe the public into investing in his Rs. 699-crore public-***-rights issue. Sachdeva was later acquitted

21, JMM Bribes (1995) :- Jharkhand Mukti Morcha leader Shailendra Mahato testified that he and three party members received bribes of Rs 30 lakh to bail out the P.V. Narasimha Rao government in the 1993 no-confidence motion.

22, In a Pickle (1996) :- Pickle baron Lakhubhai Pathak raised a stink when he accused former Prime Minister P.V. Narasimha Rao and godman Chandraswami of accepting a bribe of Rs 10 lakh from him for securing a paper pulp contract.

23, Telecom Scam (1996) :- Former minister of state for communication Sukh Ram was accused of causing a loss of Rs 1.6 crore to the exchequer by favouring a Hyderabad- based private firm in the purchase of telecom equipment. He, along with two others, was convicted in 2002.

24, Fodder Scam (1996) :- The accountant general's concerns about the withdrawal of excess funds by Bihar's animal husbandry department unveiled a Rs 950-crore scam involving Lalu Prasad Yadav, then the state chief minister. He resigned a year later.

25, Urea Deal (1996) :- C.S. Ramakrishnan, MD, National Fertiliser, and a group of businessmen close to the P.V. Narasimha Rao regime fleeced the government and took Rs 133 crore from the import of two lakh tonne of urea, which was never delivered.

26, Hawala Diaries (1996) :- The scandal surfaced following CBI raids on hawala operators in Delhi in 1991. But it was S.K. Jain's diaries that had heads rolling.

27, CRB SCAM (1997) :- Another scam forged by greed and discovered through accident. Chain Roop Bhansali, a smart-talking entrepreneur, created a pyramid financial empire based on high-cost financing. At its peak, his Rs. 1,000-crore financial conglomerate had in its ranks a mutual fund, a financial services company into fixed deposits, and a merchant bank. That Bhansali knew how to work the system became evident when he also managed to secure a provisional banking license. Then his luck ran out. An executive in the State Bank of India Inadvertently discovered that some interest warrants issued by Bhansali were not backed by cash. The bubble finally burst in May 1997, but by that time investors had lost over Rs. 1,000 crore. This was among the first retail scams in India and it was played out, in smaller avatars, across the country-especially in the South where financial services companies promised returns in excess of 20 per cent and decamped with the principal. Bhansali was arrested for a few weeks and released later on bail.

28, MEHTA'S SECOND COMING (1998) :- The Big Bull returned to the bourses. This time, he allegedly colluded with the promoters of BPL, Videocon International, and Sterile Industries to rig the share prices of these companies. The inevitable collapse happened sooner than planned, Harshad Mehta orchestrated a cover-up operation that included a high=jinks effort by officials of Bombay Stock Exchange to (illegally ) open the trading system in the middle of the night to set things right, but the damage had been done. SEBI finally passed its ruling on the scam in 2001, banning the three companies concerned from tapping the market-BPL, for two years. Mehta was debarred for life form dealing in Securities Appellate Tribunal (SAT) in October 2001

29, VANISHING COMPANIES SCAM (1998) :- A passing remark heard by then Finance Minister Palaniappan Chidambaram resulted in a furore over what was badly-kept secret on Dalal street. Chidambaram was told that hundreds of companies had disappeared after raising moneys form the public. An informal scrutiny revealed that perhaps over 600 companies were missing. Chidambaram ordered a probe by SEBI. The SEBI probe conducted in May 1998 revealed that while many companies are not traded on the bourses at least 80 companies that had rises Rs.330.78 crore were simply missing. Later that year, the Department of Company Affairs (DCA) was asked to probe and penalize these companies. DCA still investigating. Investigations continue to this day.

30, PLANTATION COMPANIES SCAM (1999) :- It was as innovative a swindle as any effected in the world. Savvy entrepreneurs convinced gullible investors that given the right irrigation and fertilizer inputs, teak, strawberries, and anything else that could be grown, would grow anywhere in the country. The promoters could afford to collect money from investors and not worry about retribution (or returns, for that matter). For, plantation companies fell under the purview of neither SEBI nor Reserve Bank of India. Indeed, they didn't even come under the scope of the Department decided to change things in 1999, enough investors had been gulled: 653 companies, between them, had raised Rs. 2,563 crore from investors. To date, not many investors have got their principals back, just another affirmation of the old saying about money not growing on trees.

31, Match Fixing (2000) :- Mohammed Azharuddin, till then India's cricket captain, was accused of match-fixing. He and Ajay Sharma were banned from playing, while Ajay Jadeja and Manoj Prabhakar were suspended for five years.

32, KETAN PAREKH SCAM (2001) :- Ketan Parekh's modus operandi wasn't very different from Harshad Mehta's. If Mehta used banker's receipts, then Parekh used pay orders to ramp up the prices of his favourite scrips (the K-10). Apart from money form the banking system Parekh also rerouted money from corporated like HFCL (Rs. 425 crore), and Zee (Rs. 340 crore) to good effect. He was caught when pay-orders issued by Madhavpura Mercantile Cooperative Bank bounced. Although the total amount involved in the scam was just Rs. 137 crore, the impact was far greater.

Apparently, when a bear cartel sensed Parekh was in trouble, it stepped in and leveraged a dip in the NASDAQ to bear down stock prices. The resultant slump in the markets happened soon after Finance Minister Yashwant Sinha presented what he considered his best budget ever. Under pressure from the government, SEBI investigated the scam and heads began to roll. Among them: the entire management team of BSE, including its president Anand Rathi, CSFB, First Global, and, in an indirect connection, P.S.Subramanyam, the Chairman of UTL Evidently, for the 18 months that PSS was Chairman of UTI, the Trust had mirrored the actions of the bull cartel. The result? When the market tanked, so did the NAV of its holy cow, the US-64.

33, Tehelka Sting (2001) :- Tehelka, an online news portal, used spycams to catch army officers and politicians accepting bribes, in their sting operation called Operation Westend. Investigative journalism turned another corner in the country.

34, Stockmarket Scam (2001) :- The mayhem that wiped off over Rs 1,15,000 crore in the markets in March 2001 was masterminded by the Pentafour bull Ketan Parekh. He was arrested in December 2002 and banned from acccessing the capital market for 14 years.

35, Home Trade Scam (2002) :- Under the pretext of gilt trading, Rs 600 crore was swindled from over 25 cooperative banks in Maharashtra and Gujarat by a Navi Mumbai-based brokerage firm Home Trade. Sanjay Agarwal, CEO of the firm, was arrested in May 2002.

36, Stamp Paper Scam (2003) :- The sheer magnitude of the racket was shocking-it caused a loss of Rs 30,000 crore to the exchequer. Disclosures of the mastermind behind it, Abdul Karim Telgi, implicated top police officers and bureaucrats.

37, Oil-for-Food Scandal (2005) :- K. Natwar Singh was unceremoniously dropped from the Cabinet when his name surfaced in the Volcker Report on the Iraq oil-for-food scam.

Republic Of Scams (India) - Total Scam Money (approx) Since 1992: Rs. 73000000000000 Cr. (73 Lakh Crore)

Republic Of Scams (India)

Total Scam Money (approx) Since 1992:

Rs. 73000000000000 Cr. (73 Lakh Crore)

Greed, graft, politics, bribery, dirty money. Just another day in the life of a nation still rated among the most corrupt in the world. Scan the scams that have grabbed headlines, destroyed reputations and left millions of Indian poorer.

What India Could Do With Rs 73 Lakh Crore?

· Build: 2.4 crore primary healthcare centres. That’s at least 3 for every village, at a cost of Rs 30 lakh each.

· Build: 24.1 lakh Kendriya Vidyalayas at a cost of Rs 3.02 crore each, with two sections from Class VI to XII.

· Construct: 14.6 crore low-cost houses assuming a cost of Rs 5 lakh a unit.

· Set up: 2,703 coal-based power plants of 600 MW each. Each costs Rs 2,700 crore.

· Supply: 12 lakh CFL bulbs. That’s enough light for each of India’s 6 lakh villages

· Construct: 14.6 lakh km of two-lane highways. That’s a road around India’s perimeter 97 times over.

· Clean up: 50 major rivers for the next 121 years, at Rs 1,200 crore a river every year.

· Launch: 90 NREGA-style schemes, each worth roughly Rs 81,111 crore.

· Announce: 121 more loan waiver schemes. All of them worth Rs 60,000 crore.

· Give: Rs 56,000 to every Indian. Even better, give Rs 1.82 lakh to 40 crore Indians living BPL.

· Hand out: 60.8 crore Tata Nanos to 60.8 crore people. Or four times as many laptops.

· Grow the GDP: The scam money is 27% more than our GDP of Rs 53 lakh crore."

·

Hard to digest ?

Just check the below given details

· 1992 -Harshad Mehta securities scam Rs 5,000 cr

· 1994 -Sugar import scam Rs 650 cr

· 1995 -Preferential allotment scam Rs 5,000 cr

· Yugoslav Dinar scam Rs 400 cr

· Meghalaya Forest scam Rs 300 cr

· 1996: -Fertiliser import scam Rs 1,300 cr

· Urea scam Rs 133 cr

· Bihar fodder scam Rs 950 cr

· 1997 -Sukh Ram telecom scam Rs 1,500 cr

· SNC Lavalin power project scam Rs 374 cr

· Bihar land scandal Rs 400 cr

· C.R. Bhansali stock scam Rs 1,200 cr

· 1998 -Teak plantation swindle Rs 8,000 cr

· 2001 -UTI scam Rs 4,800 cr

· Dinesh Dalmia stock scam Rs 595 cr

· Ketan Parekh securities scam Rs 1,250 cr

· 2002 -Sanjay Agarwal Home Trade scam Rs 600 cr

· 2003 -Telgi stamp paper scam Rs 172 cr

· 2005 -IPO-Demat scam Rs 146 cr

· Bihar flood relief scam Rs 17 cr

· Scorpene submarine scam Rs 18,978 cr

· 2006 -Punjab's City Centre project scam Rs 1,500 cr,

· Taj Corridor scam Rs 175 cr

· 2008 -Pune billionaire Hassan Ali Khan tax default Rs 50,000 cr

· The Satyam scam Rs 10,000 cr

· Army ration pilferage scam Rs 5,000 cr

· The 2-G spectrum swindle Rs 60,000 cr

· State Bank of Saurashtra scam Rs 95 cr

· Illegal monies in Swiss banks, as estimated in 2008 Rs 71,00,000 cr

· 2009: -The Jharkhand medical equipment scam Rs 130 cr

· Rice export scam Rs 2,500 cr

· Orissa mine scam Rs 7,000 cr

· Madhu Koda mining scam Rs 4,000 cr"

· SC refuses to quash PIL against Mayawati in Taj corridor scam

· Orissa mine scam could be worth more than Rs 14k cr

· CORRUPTION, MONEY LAUNDERING SCAM, Koda discharged from hospital, arrest imminent, A Cover-Up Operation', It's a scam involving close to Rs 60,000 crores.

· Spectrum scam: How govt lost Rs 60,000 crore

· India's biggest scams 1, Ramalinga Raju, Rs. 50.4 billion

· India's biggest scams 2, Harshad Mehta, Rs. 40 billion

· India's biggest scams 3, Ketan Parekh, Rs. 10 billion

· India's biggest scams 4, C R Bhansali, Rs. 12 billion

· India's biggest scams 5, Cobbler scam

· India's biggest scams 6, IPO Scam

· India's biggest scams 7, Dinesh Dalmia, Rs. 5.95 billion

· India's biggest scams 8, Abdul Karim Telgi, Rs. 1.71 billion

· India's biggest scams 9, Virendra Rastogi, Rs. 430 million

· India's biggest scams 10, The UTI Scam, Rs. 320 million

· India's biggest scams 11, Uday Goyal, Rs. 2.1 billion

· India's biggest scams 12, Sanjay Agarwal, Rs. 6 billion

· India's biggest scams 13, Dinesh Singhania, Rs. 1.2 billion

T panel distorted facts

Hyderabad: The TRS on Monday accused the Srikrishna Committee of having distorted the facts in its report submitted to the Centre on December 30 on the Telangana statehood issue.
While the party ideologue and irrigation expert R Vidyasagar Rao is preparing a list of ‘errors’ that crept into the report in regard to irrigation facilities, Prof K Jayashankar is preparing a detail note explaining how the methodology adopted by the committee in arriving at various conclusions was “unscientific, incomplete and partial.”
According to Vidyasagar Rao, “chapter - 4 “ of the report says that in Telangana, irrigation facility was developed 713% while it was 390% per cent in Rayalaseema and 190% in Andhra region. If that was so then the irrigated area in Telangana should have crossed 1.4 crore acres since 1956.
But official records show that before merging Telangana with Andhra in 1956, the total land under cultivation was 20 lakh acres while now it has crossed only about 50 lakh acres. He said after the Jalayagnam was launched in 2004, as per the report, 6.15 lakh acres of land had come under irrigation in the last five years of which 60,000 acres was in Telangana. But the government records say that not a single acre has come under new ayacut as the projects taken up are yet to completed.
Another “major error,” they say was in regard to the seven lift schemes including Kalwakurthi, Nettempadu, Bhima, Koilakuntla and AMR projects. While these projects are on the river Krishna in Nalgonda and Mahbubnagar districts, the report said they were on the river Godavari.
He further pointed out that RDS (Rajolibanda Diversion Scheme) in Mahbubnagar was not getting allocated water from Krishna as per the Bachawat award as the government had diverted 39.9 tmc of water out of 70 tmc that was allocated for this project to Kurnool and Kadapa districts and also because the upper riparian state of Karnataka was utilising more than its share.
Jayashankar said the report showed the tax collection in Telangana as 8% in 2008-09 excluding Hyderabad while, according to official records submitted to the assembly by the then finance minister K Rosaiah, 80% of tax collection had come from Telangana including Hyderabad. While government never excluded Hyderabad for the purpose of tax revenue, the committee excluded it and hence this method was unscientific.
According to Jayashankar, since Andhra Pradesh was formed, the Telangana region contributed more than 45 per cent of income to the state exchequer through taxes. Official records also said Telangana was the highest contributor to tax revenue since 1956. For the first time, the committee report gave a different definition of tax revenue in Telangana.
Meanwhile, Telangana Employees Union decided to file a petition in the Supreme Court against the five-member Srikrishna Committee for distorting the facts and not considering the documentary evidences submitted by Telangana organisations on various issues to it during consultations.PI
Telangana employees union president and political JAC leader C Vittal said the Srikrishna Committee was wrong in its conclusion that the recommendations of the Girglani panel were being successfully implemented by providing jobs to Telangana people. As per the recommendations, a cabinet sub-committee, House committee and monitoring committee headed by state chief secretary should be constituted to implement them. But no such committee was constituted. Even the Presidential Order was not being implemented, he added.

నీ గోరి కడ్తం కొడుకో ఆంధ్ర సర్కరోడా!

ఉస్మానియా విశ్వ విద్యాలయం కేంద్రంగా హింస రాజుకుంటుంది. ఇక్కడి విద్యార్థి రక్తం చిన్దనిదే, ఆ రక్తంతో వీర తిలకం దిద్దనిదే యుద్ధం మొదలు కాదేమో. ఎక్కడ ఏమి చేయలేని దద్దమ్మలు, దగా కోరులు తెలంగాణా ఉద్యమాన్ని భయపెట్టి, మభ్య పెట్టి, ఇక్కడి రాజ కీయ నాయకులని కూడ పక్కన పెట్టి , కేవలం ఒక గవర్నర్ అనబడే ఒక పొలిసు అధికారి చేతిలో విధ్యార్థులని , తెలంగాణాని అప్ప చెప్పిన్రు కేంద్ర ప్రభుత్వం వారు. విధ్యార్థులని , విద్యార్ధులని సపోర్ట్ చేస్తూన్న ప్రజలని, నాయకులని ఏ వయసు వారైనా, ఆడ మగ అని చూడకుండా విచక్షణా రహితంగా కొడుతున్నారు, అరెస్ట్ చేస్తున్నారు. బుల్లెట్ గాయాలు, పెల్లేట్ ప్రయోగాలు, బాష్ప వాయువులు, లాఠి చార్జీలు అయితే మామూలే. ఎందుకు ఇంత హింస? ఎవరిని కొట్టినము , చంపినము, ఆస్తులు ద్వంసం చేసినామని ? అసలు అడిగే నాయకులు ఎవరైనా ఉన్నరా ? అడగడం అంటే , మీరో నేనో అడిగినట్టు కాదు, ఒక దమ్మున్న వ్యక్తీ, సంఘం, పార్టీ గా, మనం అంటే భయపడే వాడు, మన మాట మీద కొంచం విలువని ఇచ్చేవాడు. నిజమే మనకేవ్వరు భయ పడరు, మన హోం మంత్రి గారికి కూడ, మన ఎమెల్యే లు, ఎంపిల కు అసలు దిక్కు లేదు. ఇవాళ అక్క విజయ శాంతి ని కూడ కాంపస్ లోనికి పోనీకుండా అర్రెస్ట్ చేన్సిన్రు. ప్రజా స్వామ్య భద్దంగా శాంతి యుతంగా నిరసన తెలుపుతున్న విద్యార్తులని, మహిళలని అర్రెస్ట్ చేన్సిన్రు, విద్యార్తులని ఎక్కడెక్కడ తిప్పుతున్నారో, ఎన్ని చిత్ర హింసలు పెడుతున్నారో ఎవరికీ తెలవట్లేదు.

పిచ్చి బేవకూఫ్ గాళ్ళకి తెలవనిది ఒకటుంది, విద్యార్తులని జైల్లో బెట్టినట్టు, కాంపస్ నిండా మిలిటరీ , పొలిసు బలగాలను దింపితే, మీడియాని రాకుండా చేస్తే ఉద్యమం అణచి వేస్తె, తెలంగాణా లొల్లి సద్దుమనుగుతుంది అనుకుంటున్రు. ఇక్కడ నిప్పు పెడితే, తెలంగాణాల పది జిల్లాలు భగ్గు మంటయి, ఇప్పుడు కిక్కురు మనకుండా ఉన్న నాయకులను ఏడ తిరగ కుండ చేస్తున్నారు. బక్వాజ్ రిపోర్ట్ తప్పు వచ్చింది, వ్యతిరేకంగా వచ్చింది అని తెలుసుకున్నంక కూడ ఒక్క రాజకీయ నాయకుడు రాజీనామా చేయాలే, చిదంబరం రిపోర్ట్ చదవమన్నాడు, అది అర్థం చేసుకోవడానికి కొంత సమయం ఇచ్చిండు , ఆతరువాత ఎం చేయాలనో చెపుతాం అని అంటున్నారు. ఇంక ఇపుడు పార్ల మెంటుల బిల్లు పెట్టక పొతే అపుడు రాజీనామా చేస్తాం అంటున్నారు? ఇంత తెలివి అన్ద్రోల్లకు ఎందుకు లేదో, కొన్ని గంటలల్ల రాజీనామాలు చేసింరు. ఇంత ఘోరం జరుగుతున్న అందరు కలిసి ఒక కాడికి రాలే, ఎవడి గోల వాడిదే, ఎన్నడు మారతారు వీళ్ళు? ఇంక ఎన్ని ప్రాణాలు గావాలె? ఎంతమంది గుండెలు మండాలే, మన అనైక్య మత్వం చూసి, ఇపుడు నిజంగా అన్ద్రోల్లు హిరోల్లెక్క కనిపిస్తున్నారు, వారి ప్రాంతం కోసం, వారి ఆస్తుల కోసం ఎంతకైనా తెగిస్తారు వాళ్ళు, మరి మనోళ్ళు ఒక్క సారి కూడ పదవి త్యాగం చేయక పోవడం లో అర్థం ఏందీ, జీవితం లో ఎన్నడు గెలవమని వాళ్ళే వోప్పేసుకున్తున్నట్ల? ఎండలు మారిన ఈ నాయకులు మారార? రేపటి తెలంగాణాల ఇలాంటి చచ్చు, పుచ్చు పట్టిన నాయకులతోనే వేగాల్న? ఆసిడ్ టెస్ట్ చేస్తే తెలుస్తది అంటారు కదా? ఇట్లాంటి సంఘటనలే మనకి టెస్టింగ్ కదా? జగన్ సోనియంమని వనికిస్తుండు, అక్కడ ధన బలం ఉంది, మనం ఆ పని చేయలేక పోతున్నాం ఎందుకు? ఇక్కడ ధనం లేక పోయిన జన బలం ఉంది అని మన నాయకులు నమ్మట్లేదు, ప్రజలే రేపటి న్యాయ నిర్ణేతలు అని ఎందుకు తెలుసుకోలేక పోతున్నారు మన వాళ్ళు?

ఇక్కడ ఎందుకు విప్లవ కారులు తయారు ఐతారో ఇప్పటికైనా మనకి అర్థం కావాలి. హింసకి పాల్పడుతున్నారు , మావోయిస్ట్లున్నారు అన్నోల్లని చెప్పు తీస్కుని కొట్టలే కదా ? ఏది హింస? నేను చేస్తే హింస, నువ్వు చేస్తే శాంతి బద్రతలా ? ఇదెక్కడి న్యాయం అన్న? శాంతి యుతంగా చేయక పొతే, ఎమర్జెన్సి ప్రకటించి , రాష్ట్ర పాటి పాలన తెస్తార? ఇది ఎమర్జెన్సి కంటే ఏమైనా తక్కువనా? ఇక్కడ ప్రబుత్వాలు ఉన్నాయా? ప్రజాస్వామ్యం అంటారా దీన్ని? ఒక ఆఫీసర్ /అధికారి, ఉద్యోగి చస్తే వాడి ఇంట్లో మంచి ఉద్యోగం, పైసలు, జాగలు ఇస్తరు, మా పిల్లలు చస్తే ఏమిస్తరు? చావుకు ఖర్చులు కూడ లేని పేదలు చస్తున్రు. నువ్వు అరెస్ట్ చేయనికి, కొట్టనికి ఏ కారణం ఉండదు అయిన నీడే పై చేయి. ఇంత అన్యాయం చూస్తూ ఎట్లా భరించాలో, ఇంక ఎన్ని గాంధీ సూక్తులు ఎట్లా చెప్తారో చెప్పండి, ఒంటిపై లాఠీలు విరుగుతుంటే, టియర్ గాస్ తో కళ్ళు మండుతుంటే, రబ్బరు బుల్లెట్లని 'అసలు' బుల్లెట్లతో కొడుతుంటే, ఒక్కొక్కన్ని పది మందేసి కొడుతుంటే దీన్ని ఏమంటారో చెప్పాల్సిన బాద్యత మనపైననే ఉంది . ఏ పాపము ఎరుగని ఒక్క్కో విద్యార్ధి కళ్ళల్లో కసిని ఎట్లా అణచి వేస్తారో చెప్పండి. మనలాంటి వాళ్ళు నిస్సహాయంగా ఈ ఘోర దృశ్యాలని చూస్తూ, చాతనైన కాడికి ఉద్యమాన్ని చల్లార కుండా, విద్యార్థులకి , ఉద్యమ కారులకి అండగా ఉంటుంటే, మనకంటే పెద్ద పెద్ద వాళ్ళంతా ఎం చేయాలి, అసలు కష్ట పడట్లేదు అనలేము కాని, ఈ నిస్సహాయత నుండి తప్పించ గలిగే, శత్రువుకి భయం కలిగే స్తాయిలో మాత్రం లేము అని చెప్పొచ్చు. ఎందుకు? మన ఉద్యమ పద్దతులు ఎట్లా మారాలో మనం ఆలోచించాలి, అందరిని ఒకే వేదిక దగ్గరకు తెచ్చే ప్రయత్నాలు చేయాలి. మనమే వేరుగా ఉంటె మన నాయకులు ఎన్నడు కలవరు. కనీసం తెలంగాణా వచ్చేంత వరకైనా మనం తటస్థంగా ఉండాలి.

ఇవాళ మీడియా పని చేస్తలేదు, మనకి నిజా నిజాలు తెలుస్త లేవు, ఇది ఎమర్జెన్సి ని తలపిస్త లేదా ఎవరికీ? ఇక్కడ ప్రజా స్వామ్య ప్రభుత్వాల మీద ఎవరికైనా ఇంకా నమ్మకాలు ఉన్నాయా? ఇంత కాలం చేసిన ప్రయత్నాలు అన్ని ఒక వైపు, ఇప్పటి ఉద్యమ దశని కాపాడు కొనేడి ఒక వైపు, ఒకరు జైలు కు పొతే ఇంకొకరు బయట ఉండాలి , ఒకడు మోసం చేస్తే దానిని తప్పించే వారు కొంత మంది కావాలి, ఎట్టి పరిస్తిలో ఉద్యమం కేంద్రికృతమైతే ఒక్క సారే పడి పోయే అవకాశం ఉంది, అణగ దొక్కే అవకాశాలు ఉన్నాయి. మన పిల్లలు ఇంక ప్రాణాలు పోగొట్టుకున్టనే ఉన్నారు, చంపుడు, చచ్చుడు, గొడ్లను బాదినట్టు బాదుడు.

మనం ఒక్కటిగా ఉంటేనే , మనోళ్ళు ఒక్కటి కాగలరు, అదే సూత్రం, అదే మంత్రం, మధ్యస్టంగా ప్రాంతీయ జెండాలు, పర్సనల్ అజెండాలు పక్కన పెట్టి, బాదల్ , కష్టాల్, కన్నీళ్ పంచుకుంటూ, శత్రువును దెబ్బ తీసే ప్రయత్నాలు మొదలు పెడదాం. త్యాగాలకి సిద్ధ పడడం.

ఒక తమ్ముడు ఏమ్చేయల్నో చెప్పక్క అన్న్తుండు, ఇపుడున్న పరిస్తితి చెప్పగలను, ఎం చేస్తే బాగుంటుందో నా మాటలుగా చెప్పగలను కాని మనమందరం ఆలోచిన్చాలన్నదే నా ఉద్దేశ్యం. ముక్యంగా ఇపుడు అర్జెంటుగా చేసే పనులు:

రాజ కీయ నాయకుల పై వత్తిడి తేవడం.

ఈ ప్రబుత్వాలని నడవ నీయకుండా చేయడం, పని బందు పెట్టడం.

గాయపడ్డ విద్యార్థుల పరిస్తితి తెలుసుకోవడం, సహాయ పడడం, అర్రెస్ట్ అయిన వారిని విడి పించడం.

నిరసన ప్రదర్శన లతో పాటు, రహదార్లు బంద్ పెట్టడం, బస్సు , రైల్ రోకో లు చేయడం.

అన్ని జాక్లు, రక రకాల నిరసనలు చేపట్టాలి.

ఇంక... మీరంతా చెప్పాలి.

తెలంగాణా సాధన లో నేను సైతం అంటు ఉద్యమించే అందరికి..జై బోలో తెలంగాణా!

సుజాత సూరేపల్లి

views on SKC report from experts-1 (blunders in SKC report-1)

VBy analyzing some of the key findings of Srikrishna Committee Telangana state is inevitable, it is only matter of time and Telangana will become No 1 state in the Counrty. Please read.

Chapter 9, Page 453

The overall economic viability of Telangana with Hyderabad is projected to be stable and as a matter of fact the GDP of this state will be much larger than many other states in the Country.

Chapter 7, Page 417

Given the long-standing history of the demand for a separate state, the deep penetration of the sense of grievance and the widespread emotion around the issue, unless genuine steps are taken to address both real and percieved disparities, the demand is unlikely to go away permanently even if it is subdued temporarily.

Chapter 7, Page 414

In Telangana, regional sentiment has been predominant, cutting across caste, tribe and religious identities and across social class groups.

A major factor feeding into the mass support for the movement is the tremendous educational progress in Telangana among all social groups and classes, which feeds into desire for better jobs, better living standards and greater say in decision-making in the state and region.

Chapter 7, Page 416

If the cultural hegemony of one region over another translates into deliberate and systematic discrimination in employment or participation in cultural or political life, then it becomes a matter of serious concern and has to be addressed by the state.

Chapter 7, Page 413

If a state can handle demands of diverse groups and ensure that everyone grows, the focus should be on means to ensure greater democratic decentralization and equity of outcomes.

If it constantly finds it difficult to handle or satisfy such demands and there is heavy cost in terms of loss of life and property and a state of continuous uncertainty, it may be better to let disgruntled units go their own way.

Jai Telangana,

Balakrishna Patlori